به نقل از «فرارو»

آیا باید نگران هوش مصنوعی باشیم؟

تاریخ انتشار: ۲۸ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۲۷۳۸۱

سرعت رشد هوش مصنوعی هم هیجان انگیز است هم ترسناک. در ماه‌های اخیر با در دسترس قرار گرفتن هوش مصنوعی «Chatgpt» توسط شرکت استارت آپی OpenAI و برخی سامانه‌هایی که با استفاده از هوش مصنوعی تصویر سازی می‌کنند، مقالات زیادی درباره از بین رفتن مشاغل در صورت تقویت هوش مصنوعی منتشر شده است. اما سوال اینجاست که چقدر این نگرانی واقعی است؟

به گزارش رویداد ۲۴، «آیا هوش مصنوعی و ربات‌ها یک روز جایگزین انسان خواهند شد؟ آیا با توسعه هوش مصنوعی با خطر از دست دادن کنترل تمدن زمین روبرو خواهیم شد؟» این سؤالات سال‌هاست در ذهن انسان می‌گذرد و سینما بار‌ها چنین آینده‌ای را برای بشر ترسیم کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ماه گذشته همین سوالات در قالب نامه‌ای سرگشاده به امضای رجال حوزه تکنولوژی از جمله ایلان ماسک از مؤسسه «آینده زندگی» پرسیده شد. این موسسه غیرانتفاعی آمریکایی سازمانی است که با هدف کاهش خطرات و فجایعی که متوجه انسان‌هاست فعالیت می‌کند. یکی از مهمترین خطراتی که این موسسه شناسایی کرده، خطر پیشرفت هوش مصنوعی است. امضاکنندگان نامه سرگشاده خواستار یک «مکث» شش ماهه در ایجاد شکل‌های پیشرفته هوش مصنوعی (AI) شدند تا در مورد خطرات بالقوه این فناوری تحقیقات لازم انجام شود.

این نگرانی‌ها به طور ویژه بعد از در دسترس قرار گرفتن ChatGBT شدت گرفت. توانایی‌های این ربات که توسط شرکت OpenAI طراحی شده، حتی سازندگانش را غافلگیر کرده است. این ربات توانایی حل همه چیز از نوشتن کد‌های رایانه‌ای تا شناسایی فیلم‌ها از خلاصه داستان‌های نوشته شده با شکلک‌های معروف به ایموجی را دارد.

آینده هوش مصنوعی

نشریه اکونومیست در گزارشی درباره نگرانی‌ها از آینده انسان با هوش مصنوعی می‌گوید این مدل‌ها می‌توانند رابطه انسان‌ها با رایانه، دانش و حتی با خودشان را تغییر دهند. طرفداران AI یا همان هوش مصنوعی بر پتانسیل آن برای حل مشکلات بزرگ، توسعه دارو‌های جدید، طراحی مواد جدید برای کمک به مبارزه با تغییرات آب و هوایی تاکید می‌کنند. از نظر دیگران، سناریوی پیشی گرفتن ماشین‌ها از مخترعشان را جدی قلمداد می‌کنند.

این ترکیب هیجان و ترس، سنجش فرصت‌ها و خطرات هوش مصنوعی را دشوار می‌کند. برای سنجش موقعیت باید از تجربه سایر صنایع و از تغییرات فناوری در گذشته درس گرفت. سوال این است که چه چیزی تغییر کرده که هوش مصنوعی را بسیار توانمندتر کرده است؟ چقدر باید ترسید؟ و دولت‌ها چه باید بکنند؟

نشریه اکونومیست در پاسخ به این سوال می‌گوید موج اول سیستم‌های هوش مصنوعی مدرن، که یک دهه پیش پدیدار شد، بر روی داده‌های آموزشی با برچسب‌گذاری دقیق تکیه داشت. این سیستم‌ها هنگامی که در معرض تعداد کافی نمونه برچسب‌گذاری شده قرار می‌گرفتند، می‌توانستند کار‌هایی مانند تشخیص تصاویر یا رونویسی گفتار را بیاموزند. سیستم‌های امروزی نیازی به برچسب‌گذاری اولیه ندارند و در نتیجه می‌توان آن‌ها را با استفاده از مجموعه داده‌های بسیار بزرگ‌تری که از منابع آنلاین گرفته شده‌اند، آموزش داد.

این توانایی‌ها زمانی که Chat GPT در ماه نوامبر منتشر شد، برای عموم مردم آشکار شد. یک میلیون نفر در عرض یک هفته از آن استفاده کردند. ۱۰۰ میلیون نفر در عرض دو ماه از آن برای نوشتن انشا‌های مدرسه و سخنرانی‌های عروسی استفاده کردند. استفاده از Chat GPT بعضا نتایج عجیبی هم به همراه داشت. بینگ چت متعلق به موتور جستجوگر ماکروسافت، به یک روزنامه نگار پیشنهاد کرد که همسرش را ترک کند. یک استاد حقوق Chat GPT به افترا متهم شد.

شتاب اخیر در قدرت و دید سیستم‌های هوش مصنوعی و افزایش آگاهی از توانایی‌ها و نقص‌های آن‌ها، این نگرانی را ایجاد کرده است که این فناوری که به سرعت در حال پیشرفت است به پدیده‌ای تبدیل شود که نتوانیم آن را کنترل کنیم. از این رو برخی افراد فراخوانی برای توقف فعالیت هوش مصنوعی دادند و نگرانی فزاینده درباره جایگزینی AI با بسیار از مشاغل، و حتی خطراتش برای موجودیت خود بشریت هم افزایش پیدا کرد.

اکونومیست در سرمقاله‌ای که روی جلد مجله هفته گذشته هم منتشر شده از ترسی صحبت کرده قرن‌ها با انسان بوده است؛ ترس از اینکه ماشین‌ها مشاغل انسانی را بدزدند. اما اتفاقی که تا امروز افتاده این بوده که فناوری‌های جدید، مشاغل جدیدی را ایجاد کرده‌اند که جایگزین مشاغلی شده که به خاطر این فناوری‌ها نابود شده بودند. ماشین‌ها برخی از وظایف را بر عهده می‌گیرند، نه همه آن‌ها را و بنابراین تقاضا برای مشاغلی که ماشین‌ها از پس آن بر نمی‌آیند افزایش پیدا می‌کند. اما سوال این جاست که آیا این بار ممکن است فرق داشته باشد؟

اکونومیست می‌گوید جابجایی ناگهانی در بازار‌های کار را نمی‌توان رد کرد، حتی اگر تا کنون هیچ نشانه‌ای از آن وجود نداشته باشد. فناوری‌های قبلی جایگزین مشاغلی می‌شدند که به نیروی ماهر نیازی نداشت، اما هوش مصنوعی می‌تواند برخی ازمشاغلی که قبلا به نیرو‌های ماهر تعلق داشت مانند خلاصه کردن اسناد یا کدنویسی را اشغال کند.

درجه خطر ناشی از رشد هوش مصنوعی به شدت مورد بحث است. کارشناسان بر سر این خطر اتفاق نظر ندارند. در یک نظرسنجی از محققان هوش مصنوعی که در سال ۲۰۲۲ انجام شد، ۴۸ گفته‌اند که حداقل ۱۰ درصد احتمال دارد که هوش مصنوعی تاثیر «بسیار بد» (مثلاً انقراض انسان) را در پی داشته باشد. اما ۲۵ درصد گفتند که خطر بروز عواقب بسیار بد در صورت رشد هوش مصنوعی نزدیک به صفر است. تعدادی از محققان هم خطرات هوش مصنوعی را ۵ درصد اعلام کردند.

کابوس بزرگ این است که یک هوش مصنوعی پیشرفته با تولید نوعی سم یا ویروس یا ترغیب انسان به انجام اقدامات تروریستی باعث آسیب در مقیاس گسترده شود. لازم نیست این هوش مصنوعی الزاما قصد شیطانی داشته باشد: محققان نگرانند که شاید هوش مصنوعی‌های آینده اهدافی داشته باشد که با اهداف خالقان انسانی آن‌ها همسو نباشد.

اکونومیست تاکید دارد که چنین سناریو‌هایی را نباید نادیده گرفت. اما همه این‌ها مقدار زیادی حدس و گمان و انتظار جهشی جدی در فناوری‌های امروزی است. بسیاری تصور می‌کنند که هوش مصنوعی در آینده دسترسی نامحدودی به انرژی، پول و قدرت محاسباتی خواهد داشت. دسترسی که امروزه با محدودیت‌های جدی رو به روست. علاوه بر این، کارشناسان هر حوزه تمایل دارند درباره خطرات حوزه خود اغراق کنند. اعمال مقررات سنگین، یا درخواست یک مکث در توسعه هوش مصنوعی، واکنشی اغراق آمیز به نظر می‌رسد.

در واقع مقررات لازم است، اما به دلایل پیش پا افتاده‌تر از نجات بشریت. سیستم‌های هوش مصنوعی موجود نگرانی‌های واقعی را در مورد تعصب، حریم خصوصی و حقوق مالکیت معنوی ایجاد می‌کند. با پیشرفت فناوری، مشکلات دیگری نیز ممکن است به وجود بیاید. نکته کلیدی این است که وعده‌های هوش مصنوعی باید با ارزیابی ریسک‌ها به تعادل برسد و همه آماده همزیستی با آن باشند.

واکنش دولت‌ها به رشد هوش مصنوعی چه بوده است؟

تاکنون دولت‌ها سه رویکرد متفاوت را در مواجهه با هوش مصنوعی در پیش گرفته‌اند. در انتهای این طیف بریتانیا قرار دارد که هیچ قوانین یا نهاد‌های نظارتی جدیدی برای هوش مصنوعی در نظر نگرفته، اما مقررات موجود را برای سیستم‌های هوش مصنوعی هم اعمال می‌کند. هدف بریتانیا افزایش سرمایه گذاری و تبدیل کشور به یک «ابرقدرت هوش مصنوعی» است. آمریکا رویکرد مشابهی را در پیش گرفته، اگرچه دولت بایدن به دنبال کشف دیدگاه‌های عمومی در مورد قوانین احتمالی در آینده است.

اتحادیه اروپا موضع سخت‌تری اتخاذ کرده است. قانون پیشنهادی آنها، استفاده‌های مختلف از هوش مصنوعی را بر اساس درجه خطر طبقه‌بندی می‌کند، و بر همین اساس نیازمند کشف درجه خطر انواع مختلف استفاده از هوش مصنوعی است. برخی از کاربرد‌های هوش مصنوعی از نظر اتحادیه اروپا به طور کلی ممنوع هستند، مانند پیام‌های نیمه خودآگاه در تبلیغات و شناسایی چهره از راه دور. شرکت‌هایی که قوانین را زیر پا بگذارند جریمه خواهند شد.

اما برخی دیگر می‌گویند رویکرد سخت‌گیرانه‌تری لازم است. دولت‌ها باید با هوش مصنوعی مانند دارو رفتار کنند و یک ساز و کار شناسایی، آزمایش‌های دقیق و تأیید اولیه قبل از انتشار عمومی داشته باشند. چین برخی از این کار‌ها را انجام می‌دهد و شرکت‌ها را ملزم می‌کند تا محصولات هوش مصنوعی‌شان را ثبت کنند و قبل از عرضه، بازبینی امنیتی را انجام می‌دهد. البته ایمنی در درجه دوم اهمیت بعد از سیاست قرار گرفته است. در چین یک شرط کلیدی این است که خروجی هوش مصنوعی باید منعکس‌کننده «ارزش اصلی سوسیالیسم» باشد.

با هوش مصنوعی چه باید کرد؟

اگر هوش مصنوعی به اندازه خودرو، هواپیما یا دارو‌ها یک فناوری مهم باشد (که دلایل خوبی برای این باور وجود دارد) پس مانند این فناوری‌ها به قوانین جدیدی هم نیاز دارد. بر همین اساس، مدل اتحادیه اروپا بهترین مدل خواهد بود، اگرچه سیستم طبقه‌بندی آن بیش از حد پیچیده است، بنابراین رویکرد مبتنی بر یک سری اصول انعطاف‌پذیرتر، بهتر خواهد بود. نحوه آموزش سیستم‌ها، نحوه عملکرد و نحوه نظارت آن‌ها و نیاز آن‌ها به بازرسی باید به طرز قانع کننده‌ای افشا شود و سپس دولت‌ها با قوانین مشابه سایر فناوری‌ها به سراغ آن بروند.

در صورت نیاز، مقررات سختگیرانه تری هم در طول زمان ممکن است اعمال شود. همچنین ممکن است معاهدات بین‌دولتی، مشابه پیمان‌هایی که بر تسلیحات هسته‌ای امضا می‌شوند، در صورتی که شواهد قابل‌قبولی مبنی بر خطرناک بودن یک هوش مصنوعی وجود داشته باشد، با هدف نظارت بر این خطر‌ها ایجاد شود.

این فناوری قدرتمند، خطرات جدیدی را ایجاد می‌کند، اما فرصت‌های خارق العاده‌ای را هم به دنبال خواهد داشت. متعادل کردن این دو به معنای گام برداشتن با دقت است. یک رویکرد سنجیده در ابتدای مسیر می‌تواند زمینه اعمال قوانین بهتر و بیشتر در آینده را ایجاد کند. اما زمان شروع ساخت این زمینه‌ها اکنون فرا رسیده است.

منبع: فرارو

کلیدواژه: هوش مصنوعی فناوری قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل سیستم های هوش مصنوعی رشد هوش مصنوعی هوش مصنوعی هوش مصنوعی هوش مصنوعی فناوری ها سیستم ها ماشین ها دولت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۲۷۳۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نگران مصرف قلیان هستیم/ دکه‌های مطبوعاتی مجوز عرضه دخانیات ندارند

ایسنا/همدان کارشناس برنامه کنترل دخانیات معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی همدان گفت: معمولاً همه سنین و به ویژه نوجوانان و جوانان مصرف‌کننده قلیان هستند بنابراین بیشترین مشکل ما در مصرف قلیان است و نگرانش هستیم که باید در جامعه کنترل شود. کارهای زیادی در راستای پیشگیری انجام دادیم اما شاید کافی نبوده است.

مهدی خدابخشی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه حدود ۱۴ تا ۱۵ درصد افراد در بازه سنی ۱۵ تا ۶۴ سال در کشور مصرف‌کننده روزانه دخانیات هستند که در این بین ۳-۴ درصد را زنان و ۲۶-۲۷ درصد را مردان تشکیل می‌دهند، اظهار کرد: سن شروع مصرف دخانیات در کشور بسیار پایین آمده به طوری‌که به سن ۱۳-۱۴ سال رسیده و زنگ خطری برای همه است که مراقب فرزندانمان باشیم و حواسمان باشد که قشر نوجوان جامعه به سمت مصرف سیگار نرود.

وی با اشاره به اینکه آمار مصرف‌کنندگان دخانیات در استان همدان هم به شکلی متأثر از آمار کشوری است اما نیازمند مطالعه تخصصی و به‌روز در این زمینه هستیم چراکه پژوهش‌های موجود مربوط به سال های قبل است، مطرح کرد: لازم است بررسی جامعی انجام گیرد و همه افراد در همه سنین از نظر مقدار مصرف، نخ مصرفی، از نظر چه جنس زن و مرد و ... بررسی شوند تا نمایی از وضعیت مصرف در استان داشته باشیم.

خدابخشی خاطرنشان کرد: مشاهدات میدانی نشان می‌دهد میزان مصرف قلیان در برخی استان‌ها افزایش یافته، شاید خیلی‌ها سیگار نکشند اما قلیان می‌کشند چراکه آن را به عنوان یک وسیله تفریحی قلمداد می‌کنند که بی‌خطر و بی‌ضرر است.

وی بیان کرد: شاید سیگار کشیدن کمی دارای قبح باشد و برخی در دید بزرگترها نکشند اما قلیان را دور هم می‌کشند و از آن به عنوان بزم دورهمی یاد می‌کنند و قبح و زشتی ندارد و معمولاً همه سنین و به ویژه نوجوانان و جوانان مصرف‌کننده هستند، بنابراین بیشترین مشکل ما در مصرف قلیان است و نگرانش هستیم که باید در جامعه کنترل شود. کارهای زیادی در راستای پیشگیری انجام دادیم اما شاید کافی نبوده است.

کارشناس برنامه کنترل دخانیات معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی همدان تصریح کرد: بحث ممانعت از عرضه قلیان در سفره‌خانه‌ها، چایخانه‌ها، رستوران‌ها و در مجموع در اماکن عمومی از سال ۸۵ به بعد مطرح شد اما اجرای کامل قوانین و آیین‌نامه‌ها باید با همکاری تمامی دستگاه‌های اجرایی صورت گیرد. مراکز عرضه قلیان از هفت شب به بعد فعالیت می‌کنند هر چند تمام سعی خود را برای جمع‌آوری می‌کنیم؛ به عنوان مثال چندی پیش با اکیپ مشترک از مسیر حیدره و عباس‌آباد بازدید کردیم و مواردی هم مشاهده کرده و پلمب شد.

وی با اشاره به انجام بازدیدهای دوره‌ای از ساعت ۴ بعدازظهر تا هشت شب از اماکن عمومی مطرح کرد: متأسفانه جریمه‌ها بازدارنده نیست و سودآوری قلیان خیلی بالاست. بنابراین ترجیح افراد بر پرداخت جریمه و بازگشت به روال قبل و عرضه دوباره قلیان در کمتر از یک یا دو هفته بعد از بازگشایی است چراکه با وجود مخاطبان زیادشان از قشر جوان نمی‌خواهند به هیچ وجه بازارشان را از دست بدهند. بنابراین باید به شکلی اقدام شود که آن مکان بعد از دو یا سه بار پلمب، به صورت دائم پلمب شود.

خدابخشی با اعلام اینکه متأسفانه در کشور به شکل یکنواخت برخورد در زمینه عرضه قلیان در اماکن عمومی صورت نمی‌گیرد، اظهار کرد: باید در کل کشور با این پدیده مقابله و مبارزه شود و هیچ استثنایی در استان‌های جنوبی، شمالی و مرکز نباشد.

وی همدان را پیشروترین استان در زمینه برخورد با عرضه قلیان دانست و تصریح کرد: در این زمینه سخت‌گیری می‌کنیم و مقامات استان نظیر قوه قضائیه، نیروی انتظامی و شهرداری هم خوب همکاری می‌کنند اما لازم است بیشتر تلاش کنیم و جدیت بیشتری به خرج دهیم البته نمی‌توانیم به صفر برسانیم اما می‌شود به حداقل رساند.

خدابخشی تأکید کرد: در کنترل مصرف دخانیات قوانین خوبی داریم و در آن به صراحت قید شده که عرضه قلیان در اماکن عمومی ممنوع است و یا ورود افراد زیر ۱۸ سال ممنوع بوده و تبلیغات محیطی دخانیات ممنوعیت دارد. پشت بند آن هم آیین‌نامه‌هایی آمده است اما متأسفانه در کشور به درستی و کامل اجرا نمی‌شود.

کارشناس برنامه کنترل دخانیات معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی همدان در ادامه به اجرای طرح شهر و روستای بدون دخانیات از سال ۹۹ اشاره کرد و گفت: هر استان یک شهر و روستا را به عنوان پایلوت برای اجرای این طرح انتخاب کرد، به طوری‌که در استان همدان شهر قروه شهرستان درگزین و روستای نگارخاتون شهرستان فامنین انتخاب و قوانین، ضوابط و آیین‌نامه‌ها به شکل کامل اجرا شد و نتایج خوبی گرفتیم و در حال حاضر بحث تبلیغات، مرکز عرضه قلیان، فروش نخی، مجوز به خرده‌فروشان و ... را دیگر نداریم.

وی با بیان اینکه امسال هم شهر سرکان شهرستان تویسرکان و روستای ورکانه شهرستان همدان را انتخاب کردیم، یادآور شد: علت انتخاب این شهر و روستا توریستی بودنشان است و به راحتی قابل کنترل بوده و قوانین و مقررات کنترل دخانیات در مناطق کوچک قابلیت اجرایی کاملی دارد و اگر طرح به صورت موفقت‌آمیز اجرا شود می‌تواند انعکاس کشوری داشته باشد.

خدابخشی در ادامه درباره عرضه دخانیات در دکه‌های مطبوعاتی گفت: به هیچ وجه دکه‌های مطبوعاتی مجوز عرضه دخانیات ندارند، حتی همه سوپرمارکت‌ها هم مجوز فروش ندارند. طرحی مبنی بر اعطای مجوز خرده‌فروشی دخانیات که قانونش بود اما اجرا نمی‌شد را از سال ۱۴۰۰ در استان آغاز کرده‌ایم و هر مرکز یا سوپرمارکت و خواروبارفروشی باید مجوز عرضه بگیرد که این مجوز به همه داده نمی‌شود و تنها به آنهایی که در شعاع ۱۰۰ متری‌اش مدرسه نباشد، مجوز می‌دهیم. البته در قانون مراکز ورزشی هم هست اما فعلاً مدرسه را درنظر گرفته‌ایم.

وی با بیان اینکه ۲۵ درصد مراکز و اماکن و سوپرمارکت‌ها مجوز گرفته‌اند و در برنامه داریم که برای تمام مراکز این کار را انجام دهیم تا با مراکز فاقد مجوز برخورد لازم صورت گیرد، افزود: مراکز مطبوعاتی هم باید کار فرهنگی انجام دهند و حق عرضه دخانیات ندارند. با وجود اینکه مدیریت تعدادی از دکه‌ها با شهرداری و تعدادی با ارشاد است، با برخی از متخلفان برخورد کرده‌ایم اما ارشاد و شهرداری به علت اینکه بهره‌برداران دکه‌ها بعضاً اعلام می‌کنند درآمد ندارند و یا فاقد بضاعت مالی هستند، با آنها راه آمده و اغماض کرده‌اند اما از نظر ما عرضه دخانیات ممنوع است و با برخی برخورد کرده و جمعش کرده‌ایم و با مکاتبه با این دو اداره خواستار عدم تمدید مجوز این بهره‌برداران هستیم.

خدابخشی با اشاره به اینکه امسال با جدیت بیشتری کار را انجام می‌دهیم و با دکه‌های متخلف برخورد می‌کنیم، خاطرنشان کرد: فروش ادوات قلیان منعی ندارد اما استعمال آن در اماکن عمومی و فضای باز به علت ایجاد آلودگی ممنوع است؛ به عنوان مثال رستوران بالای عباس‌آباد به علت عرضه قلیان، پلمب و به شرط عدم عرضه بازگشایی شد و تعهد دادند که عرضه نکنند. در مسیر حیدره و نهاوند، ملایر و تویسرکان هم از این موارد زیاد داشتیم.

وی با تأکید بر اینکه باید در جریان کنترل مصرف، سیگار گران شود، تا زمانی‌که یکی از ارزان‌ترین کالاهاست، اوضاع بهتر نمی‌شود، مطرح کرد: می‌توان با افزایش مالیات بر دخانیات در جهت مصرف آن پیش رفت. در ضمن باید همراهی مردم و خانواده‌ها و آموزش و پرورش را داشته باشیم، تا وقتی خانواده‌ها فکر می‌کنند قلیان یک وسیله فرهنگی برای ایجاد صمیمت و همدلی در بین اعضای خانواده است، نمی‌توان کاری کرد. این خانواده‌ها از این موضوع که مصرف هر وعده قلیان معادل مصرف ۱۰۰ نخ سیگار یا پنج بسته سیگار است، غافلند.  

این کارشناس برنامه کنترل دخانیات معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی همدان با اعلام اینکه قلیان وسیله تفریحی نیست و کاملاً غیربهداشتی بوده و برای همه اعضای خانواده به ویژه زنان و بچه‌ها خطرناک است، یادآور شد: صنایع دخانی از ترفندهای مختلف برای اغفال جوانان استفاده می‌کنند، به طوری‌که قلیان میوه‌ای، سیگار با اسانس نعنا، سیگار الکترونیکی، قلیان برقی و ... همگی از این دست ترفندهاست.

وی با بیان اینکه هر دودی حاوی ۴۰۰۰ نوع ماده شیمیایی است که اکثراً سرطان‌زاست، اظهار کرد: توتون، تنباکو، ذغال و ... همه سر و ته یک کرباس هستند، بنابراین نباید به هیچ وجه سلامتی خود را به توتون و تنباکو بفروشیم. حدود ۶۰-۷۰ میلیارد نخ مصرف سیگار در کشور وجود دارد و دو برابر آن هزینه درمان افراد مبتلا به بیماری‌های ناشی از آن می‌شود.

انتهای پیام